در اوایل دهه 1960، با به هم پیوستن جوامع به طور فزاینده ای، حجم پست ها به شدت افزایش یافت. با این حال، در میان این افزایش مکاتبات، به دلیل عدم یکنواختی در اندازه‌ها و طرح‌های پاکتها مشکلاتی ایجاد شد که باعث دردسر برای کارکنان پست و گیرندگان شد.
پاکت نامه که در اوایل قرن نوزدهم در انگلستان متولد شد، کیسه ساده کاغذی و در عین حال مؤثر برای محصور کردن و محافظت از نوشته ها بود و به سادگی نامه ها با یک تا کردن قابل مهر و موم کردن بودند. مجله UPU، Union Postale، از اوایل سال 1929 راه را برای انتشار جهانی پاکت‌های استاندارد هموار کرد.
از هرج و مرج تا ثبات: ابتکار UPU در پذیرش نقطه عطف تکنولوژیک
علیرغم موفقیت اولیه، پاکت نامه در دهه های بعد با چالش های مهمی مواجه شد. تغییرات در اندازه و طراحی مانع از ادغام آن در سیستم‌های مکانیزه پردازش نامه در اواسط قرن بیستم شد. از آنجایی که حجم نامه ها سالانه 8 تا 12 درصد در کشورهای غربی افزایش یافت، نیاز مبرمی به پاکت های استانداردی وجود داشت که بتواند به طور یکپارچه در شبکه پستی حرکت کند.
مرکز این تلاش، کنگره اتاوا در سال 1957 بود که در آن UPU شورای مشورتی مطالعات پستی (CCPS) را تأسیس کرد. این کمیته به نیروی محرکه پست برای فشار دراستانداردسازی پاکتها تبدیل شد و از نزدیک با شرکای بین‌المللی مانند سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) در توسعه دستورالعمل‌های منسجم و ایجاد کمیته تماس UPU-ISO همکاری کرد.
در زمان کنگره وین در سال 1964، پیشنهادهای مشخصی برای تعیین اندازه پاکت قابل قبول ارائه شد. با عرض های بین 90 تا 120 میلی متر و طول های 150 تا 230 میلی متر، این مشخصات پایه و اساس یک سیستم پستی کارآمدتر و کارآمدتر را ایجاد کرد و پاکت نامه در قالب های مربعی که با پردازش مکانیزه ناسازگار بود، ممنوع شد.
تلاش های استانداردسازی به همین جا ختم نشد. کنگره 1969 توکیو با تصویب اصول استاندارد شده برای اجرا تا اکتبر 1973، تحت نظارت یک کارگروه جدید با اسم اختصاری CCPS که به مکانیزاسیون و اتوماسیون مرتب سازی حروف اختصاص داده شده بود، نقطه عطف مهمی را رقم زد.این نشان دهنده یک گام بزرگ رو به جلو در تکامل پاکت بود، و نقش UPU را به عنوان یک تسهیل کننده جهانی ارتباطات و همکاری در موضوعات مختلف، از جمله استانداردسازی کدهای الفبایی و عددی کشورها، تثبیت کرد.
با توجه به تأثیر استانداردهای پستی بر تجارت جهانی اتحادیه جهانی پست همچنین درخواست هایی برای همکاری با سایر سازمان های بین المللی مانند اتاق بازرگانی بین المللی و کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای اروپا (UNECE) دریافت کرد.
چالش ها و فرصت ها در عصر دیجیتال فراتر از پیامدهای عملی استانداردسازی پاکت دارای اهمیت نمادین نیز بود و آرزوهای جمعی کشورهای توسعه یافته را برای دستیابی به جهانی به هم پیوسته تر که در آن ارتباطات هیچ مرزی نمی شناسد، نشان می داد.
برای آرماند ماتلارت، محقق و جامعه شناس گفته است با تمرکز بر ارتباطات، پاکت نامه نماینده یک «دیپلماسی مبتنی بر کاغذ» است، که به موجب آن ارتباطات در سراسر جهان نه تنها از طریق مخابرات، بلکه توسط رسانه های سنتی مانند کاغذ نیز تسهیل می شود.
همانطور که ما در مورد سفر دگرگون کننده پاکت نامه از یک وسیله ساده برای محافظت از نوشته ها به یک ظرف استاندارد جهانی برای ارتباطات فکر می کنیم، قدرت پایدار نوآوری را در تاثیر بر روی اینگونه ارتباطات در جهان را یادآوری می کنیم. چرا که استفاده گسترده از فناوری در نهایت منجر به فرسایش فعلی حروف و در نتیجه آینده نامشخصی برای پاکت نامه شده است.
سباستین ریچز، Ph.D.مورخ پست از گروه La Poste، فرانسه
سباستین ریچز از سال 2004 یک محقق تاریخ پست بوده است. او با رویکردی فرهنگی و اجتماعی، تحقیقاتی را در مورد نمادین ترین موضوعات پست و فعالیت های آن انجام می دهد. او به عنوان یکی از اعضای اصلی کمیته سازماندهی علمی مورخان UPU فعالیت می کند.